Seni seviyorum.
Seni, sadece seviyorum.
Başka hiçbir şey diyemem. Kelimeleri şekillendiremem, sevgimi kategorize edemem, süslü cümleler kuramam.
Seni, sadece seviyorum.
Seni, tüm yalınlığımla seviyorum.

Seni sevdikten sonra yeniden doğdum diyemem. Kim bilir kaçıncı kez doğdum sevgilerde; bilemem.

Seni ‘çok’ seviyorum da diyemem. Sevgimi ‘çok’ ya da ‘az’ diye de nitelendiremem. “Seni az seviyorum” demek ne kadar saçmaysa, “seni çok seviyorum” demekte saçma gelir bana. Seni sadece seviyorum.

Kalıplara sokmadan, kavramlarla boğulmadan, lineer kelimeler kullanmadan “seni seviyorum.”

Seni, tüm her şeyi sevdiğim gibi seviyorum. Kendimi sevdiğim gibi, ağacı, karıncayı, kelebeği sevdiğim gibi.

Alengirli cümleler kurmayı biliyorum, kategorize etmeyi, can alıcı kelimeleri biliyorum. Sana olan sevgimi öyle ifade etmek, sana duyduğum sevgiyi küçültmektir gözümde.

Sen;
Her nerede ve her kiminleysen;
“seni seviyorum...”

 

yazar:?